Ang Mangga

Ang Mangga

Ngayon linggo sa Filipino, gumamit kami ng mangga sa klase. Oo, mangga. Ito'y isang kakaibang materyales sa klase, pero eto talaga ang ginamit namin. "Experiental learning" nga, ika ni Sir Jet. Pinadala kami ng mangga dahil ang tula namin ngayon ay may kinalaman sa mangga at pagbasa ng tula. Sa unang tingin ay parang walang kinalaman ang dalawang bagay na ito, pero kapag binasa mo ang tula, makikita mo ang koneksyon. Ang tula ay ang "Payo sa Mambabasa ng Tula" na isinulat ni Rolando S. Tinio. Dito, kinukumpara niya ang pagbasa ng tula sa pagbalat at pagkain ng mangga.

Ang unang parte ay ang pisikal na anyo ng mangga. Ang hugis, laki, timbang, kulay, amoy, at lasa nito. Ito ang una nating napapansin sa mangga bago nating kainin. Sa tula, ito ay ang pamagat at anyo nito. Kapag nagbabasa tayo ng tula, hindi natin kaagad napapansin ang nilalaman nito, sa halip, una nating napapansin ang pisikal na anyo nito. Ano ang ba ang anyo nito? A-B-A-B ba o malayang taludturan? Ilan ang saknong? Tumutugba ba ang mga linya? Sa PsMnT, malaya ang taludturan at walang tiyak na bilang ng linya sa bawat saknong. Merong saknong na pito ang linya samantalang meron din na isa lang ang linya. Meron din mga tula na may tiyak na anyo at bilang ng linya. Sila'y parang mga mangga na may iba't ibang itsura. May mga mangga na dilaw, berde, makinis, o magaspang tulad ng mga tula na may iba't ibang itsura sa anyo nila.

Sunod ay ang laman ng mangga. Ang katumbas naman nito sa tula ay ang mismong nilalaman nito. Tulad ng laman ng mangga, kailangan maingat tayo sa "pag-kain" o pagbasa ng tula. Kailangan hindi lang tayo nagbabasa o kumakain; kailangan "mahalin" natin ito. Sa mangga, kailangan pang-kommersyal ang itsura natin habang kumakain; sa tula, kailangan gusto natin ang binabasa natin at hindi parang pinilit lang tayo basahin ito. Kailangan din unawaan natin mabuti ang tulang binabasa natin at hindi binabasa lang ng mata. Kailangan kasama din ang utak sa pagbasa. Kapag hindi pa tayo nabusog sa isang pagbasa, ulitin ito para maunawaan ng mabuti. Huwag din natin madaliin ang pag-kain, bigyan natin ito ng sapat na oras para malasap ang tunay na lasa nito.

Maikukumpara naman ang buto sa kahulugan ng tula. Matapos kainin ang laman, ang buto na lang ang natitira. Pero kahit na nabasa na ang nilalaman, hindi pa din malinaw ang tunay na kahulugan. Ito'y dahil ang buto ay natatakpan ng mga buhok-buhok o "fibers" na nagtatago sa totoong anyo ng buto. Dahil hindi natin nakikita ang totoong anyo ng buto, masasabi ba natin na may isang totoong kahulugan ang tula? O baka meron lang tayong sariling interpretasyon kung ano talaga ang hitsura ng buto?